پیشینه تحقیق رویکردهای عمده در فلسفه اخلاق

بخشی از متن:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 40 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏اخلاق حرفه ای
‏رویکردهای عمده در فلسفه اخلاق‏
‏در اینجا می‏ توان به بیان انواع رویکردهای مطرح در فلسفه‏ ی اخلاق که عبارت‏ ‏اند‏ ‏از: رویکرد وظیفه‏ گرایی، رویکرد نتیجه‏ گرایی، سودگرایی( لذت‏ ‏گرا)، رویکرد فضیلت‏ ‏گرا، اشاره کرد.
‏رویکرد وظیفه‏ ‏گرایی
‏واژه وظیفه‏ ‏گرایی. Task-oriented ‏
‏ را نخستین بار، جرمی بنتام. Geremy Bentam
‏ در کتاب وظیفه‏ ‏گرایی یا علم اخلاق، مطرح کرد. واژه انگلیسی Deontologism‏ترکیبی است از Deonto‏به معنی «تکلیف» و «وظیفه» و Logos ‏به معنای «شناخت» (موحدی، 1389: 165).‏ نظریات مربوط به وظیفه‏ ‏گرایی نظریاتی‏ ‏اند که بدون توجه به نتایج افعال، آن ‏ها را ذاتاً خوب یا بد می‏ ‏دانند. موضوعی که در این دسته از نظریه ‏های اخلاقی تأکید می‏ ‏شود این است که همه ما وظایفی را بر عهده‌داریم که شامل اعمالی است که باید انجام دهیم و یا نباید انجام دهیم. این اعمال صرف‌نظر از پیامدی که دارند، بر عهده ما هستند. (فرانکنا، 1385 : 47-46 ).‏ ‏وظیفه‏ ‏گرایی، ‏مانند ‏نتیجه ‏گرایی، ‏به ‏دوشاخه ‏وظیفه‏ ‏گرایی ‏عمل ‏نگر ‏و ‏وظیفه‏ ‏گرایی‏ ‏ قاعده ‏نگر‏ ‏تقسیم می‏ ‏شود. ‏در ‏اکثر ‏متون ‏و ‏مباحث ‏اگر ‏از ‏وظیفه‏ ‏گرایی ‏به‌طور ‏عام ‏سخنی گفته ‏می‏ ‏شود، ‏عمدتاً ‏وظیفه‏ ‏گرایی ‏قاعده ‏نگر ‏مراد ‏است ‏و ‏حاکی ‏از ‏این ‏می‏ ‏باشد ‏که ‏اگر وظیفه ‏را ‏همواره ‏قاعده‏ ‏ای ‏مشخص ‏و ‏تعیین ‏کند، ‏ارجح ‏است ‏از ‏اینکه ‏افراد ‏بدون ‏هیچ قواعد ‏و ‏مقرراتی ‏به ‏وظایفی ‏که ‏تشخیص ‏می‏ ‏دهند، ‏عمل ‏کنند ‏و ‏باعث ‏به وجود آمدن تعارض ‏میان ‏وظایف ‏شوند. ازجملۀ ‏وظیفه‏ ‏گرایان ‏عمل‏ ‏نگر ‏می‏ ‏توان ‏به ‏ریچارد ‏پرایس . Richard Price
‏و ایچ. ‏ای. پریچارد . HD. Them. Pritchard
‏و ‏ازجمله ‏نظریات ‏وظیفه‏ ‏گرایانۀ ‏قاعده‏ ‏نگر ‏می‏ ‏توان ‏به ‏نظریه ‏امر ‏الهی، نظریه ‏اخلاقی ‏کانت ‏و ‏نظریات ‏اخلاقی ‏دبلیو. دیوید. رأس ‏. W. David Ross
‏اشاره ‏کرد.‏ دراخلاق‏ ‏هنجاری،‏ ‏نظریات‏ ‏وظیفه‏ ‏گرایانه‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏نظریات‏ ‏نتیجه‏ ‏گرایانه‏ ‏قرار‏ ‏می‏ گیرند.‏ ‏درحالی‏ ‏که‏ ‏نتیجه‏ گرایی،‏ ‏اعمال‏ ‏درست‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏اساس‏ ‏نتایج‏ ‏خیر‏ ‏مشخّص‏ ‏و‏ ‏معین‏ ‏می‏ ‏کند،‏ ‏وظیفه‏ گرایی‏ ‏مدعی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏اگرچه‏ ‏نمی‏ ‏توان‏ ‏از‏ ‏نتایج‏ ‏و‏ ‏پیامدهای‏ ‏اعمال‏ ‏صرف‌نظر‏، ‏اما‏ ‏ویژگی‏ های‏ ‏مهم‏ ‏دیگری‏ ‏نیز‏ ‏وجود‏ ‏دارند‏ ‏که‏ ‏تعیین‌کننده‏ ‏درستی‏ ‏و‏ ‏نادرستی‏ ‏اعمال‏ ‏می‏ ‏باشند. در‏ ‏وظیفه‏ ‏گرایی،‏ ‏ملاک‏ ‏سنجش‏ ‏افعال‏ ‏اخلاقی،‏ ‏وظیفه‏ ‏است.‏
‏2-1-2-2- رویکرد نتیجه‏ ‏گرایی
‏در سال 1958 در مقاله‏ ‏ای تحت عنوان «فلسفه‏ ‏ی اخلاق جدید»، نخستین بار انسکم. Elizabeth Anscombe
‏، واژه"Consequentialism"‏را که به معنی نتیجه‏ ‏گرایی ‏. Attainment
‏ است در اشاره به نظریاتی که به نتایج و پیامدهای اعمال اشخاص نظر دارند، به کار برد. این نظریه به شکلی که اَنسکم آن را ‏معرفی کرد،کاملاً با نظریه‏ ‏ی اخلاقی سودگرایی پیوند خورد؛ به همین دلیل، اکثر اوقات این دو نظریه با هم تلفیق می‏ ‏شوند و به‌جای هم به کار می‏ ‏روند. اما نباید از نظر دور داشت که سودگرایی،گونه‏ ‏ای خاص از نظریات نتیجه‏ ‏گرایی است و زیرمجموعه آن قرا می‏ ‏گیرد (موحدی، 1389: 157).
‏نتیجه گرایی با این عقیده آغاز می‏ ‏شود که ارزش‏ ‏هایی وجود دارند که مقدم بر اخلاق هستند؛ حتی اگر هیچ درستی و نادرستی اخلاقی وجود نداشته باشد، همواره بعضی چیزها خوب و بعضی چیزها بد خواهند بود. در این دسته از نظریات، کیفیت ‏یا ‏ارزش ‏اخلاقی ‏اعمال، ‏اشخاص ‏و ‏منش‏ ‏ها، ‏وابسته ‏به ‏ارزش غیراخلاقی ‏نسبی ‏آن ‏چیزی ‏است ‏که ‏به ‏وجود ‏می ‏آورند ‏و ‏یا ‏به ‏دنبال ‏ایجادش ‏هستند. نتیجه ‏گرایی ‏وصف ‏آن ‏دسته ‏از ‏نظریات ‏اخلاقی ‏است ‏که ‏بنابر ‏آن‌ها، ‏نتایج ‏هر ‏عمل تعیین‌کننده ‏درستی ‏و ‏اعتبار ‏هر ‏حکم ‏اخلاقی ‏درباره ‏آن ‏عمل ‏است. ‏با ‏این ‏حساب، ‏عملی اخلاقاً ‏درست ‏است ‏که ‏نتایج ‏خوب ‏به ‏بار ‏آورد؛ ‏ازاین‌رو ‏در ‏نتیجه ‏گرایی، ‏توجه ‏به ‏نتیجه ‏و پیامد ‏عمل ‏بر ‏خود ‏عمل رجحان ‏دارد ‏و ‏در ‏هر ‏عمل، ‏یک ‏ویژگی ‏مصحح ‏اساسی ‏و ‏نهایی در ‏کار ‏است: ارزش ‏غیراخلاقی ‏نسبی ‏پیامد ‏آن. این گروه ازنظریات، برای تعیین خوب یا بد بودن عملی، نتایج آن فعل را معیار قرار می‏ ‏دهند. (فرانکنا،1385: 52 ).
‏فایده باوری با نقد‏ ‏های جدی مواجه شده است، ازجمله‏ آن‏ که به سادگی نمی‌توان به نتایج افعال پی برد و این نظریه اخلاقی جایی برای انگیزه و نیّت در نظر نگرفته است.
‏شاید ‏ذکر ‏این ‏نکته ‏خالی ‏از ‏فایده ‏نباشد ‏که ‏همان‏ ‏طور ‏که ‏گفتیم، ‏در ‏نتیجه ‏گرایی، درستی ‏و ‏نادرستی ‏یک ‏عمل ‏بر ‏اساس ‏نتایج ‏آن ‏عمل ‏سنجیده ‏می‌شود، ‏یعنی ‏پس ‏از ‏انجام ‏یک ‏عمل، ‏بر ‏اساس ‏خوبی ‏یا ‏بدی ‏نتایج ‏آن ‏عمل است ‏که ‏رأی ‏به‌درستی ‏و ‏نادرستی ‏آن ‏می‏ ‏دهیم. ‏اما ‏قبل ‏از ‏انجام ‏عمل، ‏فاعل ‏تا ‏آنجا ‏که ممکن ‏است ‏نتایج ‏آن ‏را ‏حدس ‏می‏ ‏زند ‏و ‏در ‏صورتی ‏که ‏نتایج ‏به ‏نفع ‏او ‏یا ‏اکثریت ‏باشند به ‏انجام ‏عمل ‏مبادرت ‏می‏ ‏ورزد .‏اما ‏نتایج ‏حدس زده ‏شده، ‏گاهی ‏متفاوت ‏با ‏نتایج ‏واقعی‏ ‏ای است ‏که ‏انجام ‏عمل ‏در ‏پی ‏خواهد ‏داشت ‏و ‏معلوم ‏نیست ‏که ‏کاملاً ‏این همان ‏باشند. زیرا اولاً ‏در ‏حدس ‏زدن ‏نتایج، ‏هنوز ‏عمل ‏انجام‌نشده ‏و ‏نتایج ‏حدس ‏زده ‏شدة ‏آن، ‏کاملاً درست ‏و ‏یقینی ‏نیستند؛ ‏و ‏ثانیاً ‏ممکن ‏است ‏ما ‏در ‏حدس ‏زدن ‏نتایج ‏خود ‏را ‏بفریبیم ‏و نتیجه ‏را ‏به ‏گونه‏ ‏ای ‏که ‏به ‏نفع ‏انجام ‏یا ‏ترک ‏عمل ‏است، ‏حدس ‏بزنیم. بنابراین ‏صرفاً ‏نتایج واقعی ‏خود ‏عمل، ‏پس ‏از ‏انجام ‏عمل ‏است ‏که ‏می‏ ‏توانند ‏تعیین‌کننده ‏درستی ‏آن ‏باشند.

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.